Tag: vicieuze cirkel

Categorieën
Levenslessen Levensprincipes

Even Stilstaan!

Ondanks dat ik regelmatig momenten stilgestaan bij hetgeen ik doe, is dat uiteindelijk niet voldoende gebleken. Onlangs ben ik door het leven stilgezet!

Het lijkt soms alsof bij de één het leven toelacht en bij de ander de ene tegenslag na de ander heeft. Sommige mensen lijken altijd in balans te zijn, anderen lopen deze balans voortdurend te zoeken. Een ingewikkeld spel wat het “leven” heet.

Het leven (volgens de theorie van Erik Erikson (1902-1994)) kenmerkt zich uit het doorlopen van verschillende fasen; vertrouwen (0-1,5 jaar, autonomie (1,5-3 jaar), initiatief (3-6 jaar), competentie (6 jaar-pubertijd), identiteit (adolescentie), intimiteit (jongvolwassen), productiviteit (middelbare leeftijd), tevredenheid (ouderdom). Het lijkt wel of er tot een jaar of 25, wanneer de productiviteit ongeveer begint, een vat is gevuld waaruit de rest van het leven wordt getapt.

Vanaf een jaar of 25 beginnen de contouren van het leven zich te vormen en de lijn naar het ouder worden ingezet. Vanaf dat moment worden je kwaliteiten, studie en persoonlijke ontwikkeling ingezet om te komen tot wat heet het “echte” leven.

Diverse life-events komen en gaan; relaties, kinderen, banen en opdrachten, maar ook verlies, overlijden en teleurstellingen.

Deze life-events hebben het kenmerk dat ze tegen je aan duwen, je van richting veranderen. De wijze waarop je als persoon bent, hoe je bent gevormd, maakt of je hier wel of niet goed mee kan omgaan.

Terugkijkend heb ik persoonlijk een aantal grote life-events niet goed verwerkt. Dat wil zeggen, het gebeurde….. en door zonder er goed bij stilgestaan te hebben. Ik heb weinig momenten gehad en genomen waarop ik mijn leven overdacht, wat voelde ik, wie helpt me bij dat gevoel en wat ga ik nu doen. Waarom? Ik heb niet geleerd dat dit belangrijk is en mijn emoties te plaatsten en serieus te nemen.

Terugkijkend kan ik wel duiden waar een life-event mij een duw gegeven heeft, een beetje uit koers, maar niet erg; gewoon… doorgaan. Nu verschillende life-events verder was de haven niet meer in zicht en ben ik op de rotsen geklapt.

De les; neem tijd voor jezelf; een klooster, wandeltocht, een reis; doe iets waarin je zonder sociale media afzakt in je eigen gedachten; schrijf dingen op, je pijn, verdriet, plezier en genot. Zoek mensen op en bespreek het, niet alleen je partner, maar ook goede vrienden en/of je therapeut!

Sta eens stil voordat je stilgezet wordt.

(deze publicatie wordt in de loop van tijd nog verfijnd; tips zijn welkom)

Categorieën
Goed om te weten! Levenslessen

Emotionele tegenslagen!

Deze tegenslagen zijn heftig, soms niet te duiden en ook moeilijk aan een ander uit te leggen. Je voelt van alles, je wilt het uiten en tegelijkertijd opgesloten in jezelf. Je ervaart dat je wel iets wil, maar het niet kunt. Je zou graag iets tegen een ander zeggen, maar je voelt je geremd. Je zou graag iemand naast je hebben, maar weet niet wie.

Een emotionele tegenslag hoeft niet feitelijk te zijn. Zoals emoties zich niet altijd door feiten ontstaan of laten beïnvloeden, zo is dat ook met emotionele tegenslagen. Deze tegenslagen vinden met name plaats in je gevoelsleven, los van de realiteit. Het voelt als zeer reëel, zoals je beleeft klopt het ook. Soms krijg je zelfs het gevoel dat je de tegenslag niet meer te boven komt. Elementen van eenzaamheid zijn daar ook! In de tegenslag voel je je alleen.

Een emotionele tegenslag kan ook het gevolg zijn van een fysieke of concrete tegenslag. Een faillissement, verlies, andere concrete tegenslagen kunnen ook in je gevoelsleven landen en daardoor kan de tegenslag zelfs diep in je gevoel terechtkomen. Heb je in concrete tegenslagen een antwoord en zet je de schouders er weer onder; emotionele tegenslagen zijn vaak niet concreet en ontbreekt je de kracht om (zelfstandig) dit te boven te komen.

Bovenstaande kenmerken heb ik beschreven vanuit een persoonlijke beleving, maar ook uit kennis van mensen die ik kennen. Wanneer je dit deels herkent, ontvang ik graag een bericht met wat je aanspreekt of eventuele aanvullingen.

Hoe nu verder, daar gaan deze laatste alinea’s over. We mogen er mee beginnen dat we deze tegenslagen mogen beleven en erkennen dat ze er zijn, we hoeven niet in actie te komen en we mogen ons tijdelijk overgeven om te doen wat ons gevoel ons aangeeft. Het is altijd goed om iemand te vertellen dat je dit voelt.

Probeer je structuur van de dag vast te houden. Een emotionele tegenslag geeft je een moe gevoel en ook ontneemt het je zin om iets te gaan doen. Op zich prima dat je even wat minder doet, maar zorg er wel voor dat je de dagstructuur zoveel mogelijk in standhoudt.

Ga na een paar dagen met jezelf of met iemand in gesprek. Zoals alle tegenslagen heb je het gevoel dat je er niet meer bovenop komt. Ook al weet je dat dat niet zo is, toch voelt dat niet zo. Je bent uit balans. Probeer in het gesprek de tegenslag te duiden. Probeer iets te bedenken wat een eerste stap zou kunnen zijn om je tegenslag te verwerken. Wat heeft je uit balans gebracht en hoe kom je er weer in? Uiteindelijk ben jij de enige die in actie kan komen, op een ander wachten is risicovol; wat als de ander niet komt.

Hopelijk word je bewust van je emotionele tegenslag, vind je rust, contact met de ander en uiteindelijk weer een eerste stap om de tegenslag boven te komen.

Wijsheid en succes, schroom niet om een reactie te schrijven!

Categorieën
Levenslessen Levensprincipes

Aan de zelfmoord ontsnappen

Tot voor kort kende ik niet het gevoel welke ontstaat bij de overdenkingen om een einde te willen maken aan het leven. Nu ik dit gevoel ken, merk ik dat het best wel ingewikkeld is. Het ontmoeten van de ander die het gevoel niet (lijkt) kennen, is ook complex. In mijn hoofd is het namelijk een volstrekt logische oplossing, terwijl bij de ander het verdriet in de ogen zichtbaar wordt.

“Aan de zelfmoord ontsnappen” is een bewust gekozen thema. De gedachten om een einde aan het aardse bestaan te maken, is één van de meest intieme en intense denkprocessen. Deze gedachte zorgt ervoor dat het leed en problemen worden geparkeerd. Gevoelsmatig brengt het een oplossing voor leed welke je ervaart, maar ook dat het voor de ander een oplossing is dat je er niet meer bent. Het is bijna verslavend om deze gedachten te stimuleren en blijvend te overdenken, echter niet zonder gevolgen.

Elk organisme heeft het in zich om te willen (over)leven. Zo ook de mens. Het gegeven dat je niet meer wilt leven, brengt ook een tegenstrijdig gevoel met zich mee. De mens die zichzelf van het leven heeft beroofd, heeft het gevoel van het er niet meer willen zijn het gewonnen van de natuurlijke drift om te leven.

Misschien herken je het gevoel omschreven in het artikel over eenzaamheid. Het gevoel van verlies van een dierbare, of dat je er niet meer toe doet en/of dat je niemand kent of je door niemand gekend wordt. Het kan ook zijn dat het leed wat je overkomt, te heftig is of dat je het niet overziet en dat de reden is om naar een einde hiervan te wensen.

Hierbij wil ik je vragen wanneer je bovenstaande herkent, ondanks alles een stap wil maken. Deze stap is contact leggen met een ander. Het mooiste is om naar iemand te gaan waarvan je weet dat deze persoon van je houdt. Het kan ook je therapeut zijn en/of een vreemde. We hebben elkaar nodig, jij bent ook nodig voor de ander.

Laatste tijd ben ik getroffen door een tekst van een nummer van de Carpenters; wanneer je ouder bent of van klassiekers houdt, dan raad ik aan om het te luisteren. Zo niet, stuur een bericht met een nummer die jou in deze context aanspreekt. Op 15 mei 1971 werd het nummer “Rainy Days And Mondays” uitgebracht. “Sometimes I’d like to quit, nothin’ ever seems to fit” brengt haar naar de volgende oplossing; “Funny, but is seems that it’s the only thing to do. Run and find the one who loves me”.

Ik weet dat dit niet eenvoudig is omdat je misschien het idee hebt dat er niemand is; je kan altijd iemand anoniem bellen. Wanneer je nadenkt of met iemand bespreekt over of er iemand van je houdt, dan ga je versteld staan dat er altijd wel iemand is die op je staat te wachten staat en van je houdt. Het accepteren van de liefde van de ander voor jou, is de ontsnapping negatieve gedachten om niet meer te willen leven. Wanneer je op dit soort momenten contacten legt met degenen die van je houdt, dan doorbreek je de vicieuze cirkel van negatieve gedachten en ontsnap je van negatieve gedachten en begint het levend de overhand te krijgen.

Categorieën
Levenslessen

Mag het een keer anders gaan?

Veel zaken in het leven zijn voorspelbaar. Uitspraken zoals; “dat heb ik weer” of “het gaat altijd zo” komen je misschien wel bekend voor.

Wanneer je in een vervelende situatie zit en de ander “doet niets”. Of je zou wel eens iets anders willen, maar het lukt niet, lees dan verder. Hopelijk geeft het je inzicht en helpt het je.

Het is belangrijk om te realiseren dat heel veel situaties zijn ontstaan uit gewoonten of tradities. Ook al leven we in een tijd waarin veel tradities veranderen, kost dit vaak tijd en ook bewustwording. Zo zitten wij ook als persoon in elkaar, veel van wat doen en denken komen voort uit ons eigen aangeleerde wijze van doen en denken.

Onze opvoeding en levenservaring (inclusief opleidingen) heeft ons geleerd om relaties aan te gaan en taken op te pakken. Het heeft voor een deel bepaald wanneer we ons gelukkig voelen of juist gefrustreerd raken. We hebben geleerd om hiermee om wel of niet goed mee om te gaan. Dit geldt niet alleen voor ons, maar ook voor de ander.

We kunnen de ander niet (dwingen om te) veranderen. Je bent wel in staat om zelf te veranderen en dat gaat resultaat geven. Jij bent ook onderdeel van de situatie, dus wanneer de ander niets doet of kan, dan ben jij de enige die de situatie kan veranderen.

Soms lukt het om zelfstandig een gewoonte / patroon / situatie te doorbreken. Wanneer dit al een geruime tijd bestaat, betekent vaak dat je er zelf niet uitkomt, voel je vrij om een ander te vragen. Het is niet erg om een een ander nodig te hebben. Het ultieme doel; rust in je hoofd en in balans met je omgeving.

Om tot een verandering te komen, doorloop de onderstaande stappen.

1. Wat is nu werkelijk het probleem (niet de frustraties of gebrek van de ander), benoem dit en bespreek/schrijf het op!
2. Ken je jezelf? Je geschiedenis? Wat is je wel geleerd of juist niet? Waar voel je je comfortabel bij? Wat kan je niet goed? Zijn er verslavingen of onuitgesproken zaken uit je gezin van herkomst? Wat past wel/niet bij je? Ben je een doener of een denker? Welke aanpak zou bij jou passen? Bespreek/schrijf dit op.
3. Ben je in staat om emoties er te laten zijn zonder dat je daarop naar een reageert? Tijd nemen om te voelen, boosheid, verdriet te hebben, gefrustreerd te zijn; zonder dat je daar naar een ander toe op (af)reageert. Schrijf de emoties (niet de frustraties of gebrek van de ander) op die je voelt wanneer je aan de situatie/ander/jezelf denkt.
4. Probeer een lijst te maken met a. wat je wenst b. wat je op dit moment voelt over die situatie c. wat zou jij kunnen doen om de situatie te veranderen? (inclusief dat jij iets doet voor de ander, verlies accepteren, afscheid nemen, procedure starten)
5. Ga onderweg! Het vergt oefening; voor je het weet reageer je weer vanuit je gevoel en emoties. Wees geduldig, stel je eigen doel, maak een stappenplan en voer deze uit. Zodra je aanpak anders is dan voorheen, voelt dat onwennig. Dit geeft weer andere emoties, maar houd vast aan je plan en bespreek je gevoelens op een ander moment/persoon. Daarom is een vertrouweling best handig; dan kun je bespreken of je op de goede weg zit. Succes, veranderingen gaan komen!

Hulp nodig en/of vragen? Neem gerust contact op.