Tot voor kort kende ik niet het gevoel welke ontstaat bij de overdenkingen om een einde te willen maken aan het leven. Nu ik dit gevoel ken, merk ik dat het best wel ingewikkeld is. Het ontmoeten van de ander die het gevoel niet (lijkt) kennen, is ook complex. In mijn hoofd is het namelijk een volstrekt logische oplossing, terwijl bij de ander het verdriet in de ogen zichtbaar wordt.
“Aan de zelfmoord ontsnappen” is een bewust gekozen thema. De gedachten om een einde aan het aardse bestaan te maken, is één van de meest intieme en intense denkprocessen. Deze gedachte zorgt ervoor dat het leed en problemen worden geparkeerd. Gevoelsmatig brengt het een oplossing voor leed welke je ervaart, maar ook dat het voor de ander een oplossing is dat je er niet meer bent. Het is bijna verslavend om deze gedachten te stimuleren en blijvend te overdenken, echter niet zonder gevolgen.
Elk organisme heeft het in zich om te willen (over)leven. Zo ook de mens. Het gegeven dat je niet meer wilt leven, brengt ook een tegenstrijdig gevoel met zich mee. De mens die zichzelf van het leven heeft beroofd, heeft het gevoel van het er niet meer willen zijn het gewonnen van de natuurlijke drift om te leven.
Misschien herken je het gevoel omschreven in het artikel over eenzaamheid. Het gevoel van verlies van een dierbare, of dat je er niet meer toe doet en/of dat je niemand kent of je door niemand gekend wordt. Het kan ook zijn dat het leed wat je overkomt, te heftig is of dat je het niet overziet en dat de reden is om naar een einde hiervan te wensen.
Hierbij wil ik je vragen wanneer je bovenstaande herkent, ondanks alles een stap wil maken. Deze stap is contact leggen met een ander. Het mooiste is om naar iemand te gaan waarvan je weet dat deze persoon van je houdt. Het kan ook je therapeut zijn en/of een vreemde. We hebben elkaar nodig, jij bent ook nodig voor de ander.
Laatste tijd ben ik getroffen door een tekst van een nummer van de Carpenters; wanneer je ouder bent of van klassiekers houdt, dan raad ik aan om het te luisteren. Zo niet, stuur een bericht met een nummer die jou in deze context aanspreekt. Op 15 mei 1971 werd het nummer “Rainy Days And Mondays” uitgebracht. “Sometimes I’d like to quit, nothin’ ever seems to fit” brengt haar naar de volgende oplossing; “Funny, but is seems that it’s the only thing to do. Run and find the one who loves me”.
Ik weet dat dit niet eenvoudig is omdat je misschien het idee hebt dat er niemand is; je kan altijd iemand anoniem bellen. Wanneer je nadenkt of met iemand bespreekt over of er iemand van je houdt, dan ga je versteld staan dat er altijd wel iemand is die op je staat te wachten staat en van je houdt. Het accepteren van de liefde van de ander voor jou, is de ontsnapping negatieve gedachten om niet meer te willen leven. Wanneer je op dit soort momenten contacten legt met degenen die van je houdt, dan doorbreek je de vicieuze cirkel van negatieve gedachten en ontsnap je van negatieve gedachten en begint het levend de overhand te krijgen.