Tag: eenzaamheid

Categorieën
Levenslessen Levensprincipes

Even Stilstaan!

Ondanks dat ik regelmatig momenten stilgestaan bij hetgeen ik doe, is dat uiteindelijk niet voldoende gebleken. Onlangs ben ik door het leven stilgezet!

Het lijkt soms alsof bij de één het leven toelacht en bij de ander de ene tegenslag na de ander heeft. Sommige mensen lijken altijd in balans te zijn, anderen lopen deze balans voortdurend te zoeken. Een ingewikkeld spel wat het “leven” heet.

Het leven (volgens de theorie van Erik Erikson (1902-1994)) kenmerkt zich uit het doorlopen van verschillende fasen; vertrouwen (0-1,5 jaar, autonomie (1,5-3 jaar), initiatief (3-6 jaar), competentie (6 jaar-pubertijd), identiteit (adolescentie), intimiteit (jongvolwassen), productiviteit (middelbare leeftijd), tevredenheid (ouderdom). Het lijkt wel of er tot een jaar of 25, wanneer de productiviteit ongeveer begint, een vat is gevuld waaruit de rest van het leven wordt getapt.

Vanaf een jaar of 25 beginnen de contouren van het leven zich te vormen en de lijn naar het ouder worden ingezet. Vanaf dat moment worden je kwaliteiten, studie en persoonlijke ontwikkeling ingezet om te komen tot wat heet het “echte” leven.

Diverse life-events komen en gaan; relaties, kinderen, banen en opdrachten, maar ook verlies, overlijden en teleurstellingen.

Deze life-events hebben het kenmerk dat ze tegen je aan duwen, je van richting veranderen. De wijze waarop je als persoon bent, hoe je bent gevormd, maakt of je hier wel of niet goed mee kan omgaan.

Terugkijkend heb ik persoonlijk een aantal grote life-events niet goed verwerkt. Dat wil zeggen, het gebeurde….. en door zonder er goed bij stilgestaan te hebben. Ik heb weinig momenten gehad en genomen waarop ik mijn leven overdacht, wat voelde ik, wie helpt me bij dat gevoel en wat ga ik nu doen. Waarom? Ik heb niet geleerd dat dit belangrijk is en mijn emoties te plaatsten en serieus te nemen.

Terugkijkend kan ik wel duiden waar een life-event mij een duw gegeven heeft, een beetje uit koers, maar niet erg; gewoon… doorgaan. Nu verschillende life-events verder was de haven niet meer in zicht en ben ik op de rotsen geklapt.

De les; neem tijd voor jezelf; een klooster, wandeltocht, een reis; doe iets waarin je zonder sociale media afzakt in je eigen gedachten; schrijf dingen op, je pijn, verdriet, plezier en genot. Zoek mensen op en bespreek het, niet alleen je partner, maar ook goede vrienden en/of je therapeut!

Sta eens stil voordat je stilgezet wordt.

(deze publicatie wordt in de loop van tijd nog verfijnd; tips zijn welkom)

Categorieën
Goed om te weten! Levenslessen

Emotionele tegenslagen!

Deze tegenslagen zijn heftig, soms niet te duiden en ook moeilijk aan een ander uit te leggen. Je voelt van alles, je wilt het uiten en tegelijkertijd opgesloten in jezelf. Je ervaart dat je wel iets wil, maar het niet kunt. Je zou graag iets tegen een ander zeggen, maar je voelt je geremd. Je zou graag iemand naast je hebben, maar weet niet wie.

Een emotionele tegenslag hoeft niet feitelijk te zijn. Zoals emoties zich niet altijd door feiten ontstaan of laten beïnvloeden, zo is dat ook met emotionele tegenslagen. Deze tegenslagen vinden met name plaats in je gevoelsleven, los van de realiteit. Het voelt als zeer reëel, zoals je beleeft klopt het ook. Soms krijg je zelfs het gevoel dat je de tegenslag niet meer te boven komt. Elementen van eenzaamheid zijn daar ook! In de tegenslag voel je je alleen.

Een emotionele tegenslag kan ook het gevolg zijn van een fysieke of concrete tegenslag. Een faillissement, verlies, andere concrete tegenslagen kunnen ook in je gevoelsleven landen en daardoor kan de tegenslag zelfs diep in je gevoel terechtkomen. Heb je in concrete tegenslagen een antwoord en zet je de schouders er weer onder; emotionele tegenslagen zijn vaak niet concreet en ontbreekt je de kracht om (zelfstandig) dit te boven te komen.

Bovenstaande kenmerken heb ik beschreven vanuit een persoonlijke beleving, maar ook uit kennis van mensen die ik kennen. Wanneer je dit deels herkent, ontvang ik graag een bericht met wat je aanspreekt of eventuele aanvullingen.

Hoe nu verder, daar gaan deze laatste alinea’s over. We mogen er mee beginnen dat we deze tegenslagen mogen beleven en erkennen dat ze er zijn, we hoeven niet in actie te komen en we mogen ons tijdelijk overgeven om te doen wat ons gevoel ons aangeeft. Het is altijd goed om iemand te vertellen dat je dit voelt.

Probeer je structuur van de dag vast te houden. Een emotionele tegenslag geeft je een moe gevoel en ook ontneemt het je zin om iets te gaan doen. Op zich prima dat je even wat minder doet, maar zorg er wel voor dat je de dagstructuur zoveel mogelijk in standhoudt.

Ga na een paar dagen met jezelf of met iemand in gesprek. Zoals alle tegenslagen heb je het gevoel dat je er niet meer bovenop komt. Ook al weet je dat dat niet zo is, toch voelt dat niet zo. Je bent uit balans. Probeer in het gesprek de tegenslag te duiden. Probeer iets te bedenken wat een eerste stap zou kunnen zijn om je tegenslag te verwerken. Wat heeft je uit balans gebracht en hoe kom je er weer in? Uiteindelijk ben jij de enige die in actie kan komen, op een ander wachten is risicovol; wat als de ander niet komt.

Hopelijk word je bewust van je emotionele tegenslag, vind je rust, contact met de ander en uiteindelijk weer een eerste stap om de tegenslag boven te komen.

Wijsheid en succes, schroom niet om een reactie te schrijven!

Categorieën
Levenslessen Levensprincipes

Aan de zelfmoord ontsnappen

Tot voor kort kende ik niet het gevoel welke ontstaat bij de overdenkingen om een einde te willen maken aan het leven. Nu ik dit gevoel ken, merk ik dat het best wel ingewikkeld is. Het ontmoeten van de ander die het gevoel niet (lijkt) kennen, is ook complex. In mijn hoofd is het namelijk een volstrekt logische oplossing, terwijl bij de ander het verdriet in de ogen zichtbaar wordt.

“Aan de zelfmoord ontsnappen” is een bewust gekozen thema. De gedachten om een einde aan het aardse bestaan te maken, is één van de meest intieme en intense denkprocessen. Deze gedachte zorgt ervoor dat het leed en problemen worden geparkeerd. Gevoelsmatig brengt het een oplossing voor leed welke je ervaart, maar ook dat het voor de ander een oplossing is dat je er niet meer bent. Het is bijna verslavend om deze gedachten te stimuleren en blijvend te overdenken, echter niet zonder gevolgen.

Elk organisme heeft het in zich om te willen (over)leven. Zo ook de mens. Het gegeven dat je niet meer wilt leven, brengt ook een tegenstrijdig gevoel met zich mee. De mens die zichzelf van het leven heeft beroofd, heeft het gevoel van het er niet meer willen zijn het gewonnen van de natuurlijke drift om te leven.

Misschien herken je het gevoel omschreven in het artikel over eenzaamheid. Het gevoel van verlies van een dierbare, of dat je er niet meer toe doet en/of dat je niemand kent of je door niemand gekend wordt. Het kan ook zijn dat het leed wat je overkomt, te heftig is of dat je het niet overziet en dat de reden is om naar een einde hiervan te wensen.

Hierbij wil ik je vragen wanneer je bovenstaande herkent, ondanks alles een stap wil maken. Deze stap is contact leggen met een ander. Het mooiste is om naar iemand te gaan waarvan je weet dat deze persoon van je houdt. Het kan ook je therapeut zijn en/of een vreemde. We hebben elkaar nodig, jij bent ook nodig voor de ander.

Laatste tijd ben ik getroffen door een tekst van een nummer van de Carpenters; wanneer je ouder bent of van klassiekers houdt, dan raad ik aan om het te luisteren. Zo niet, stuur een bericht met een nummer die jou in deze context aanspreekt. Op 15 mei 1971 werd het nummer “Rainy Days And Mondays” uitgebracht. “Sometimes I’d like to quit, nothin’ ever seems to fit” brengt haar naar de volgende oplossing; “Funny, but is seems that it’s the only thing to do. Run and find the one who loves me”.

Ik weet dat dit niet eenvoudig is omdat je misschien het idee hebt dat er niemand is; je kan altijd iemand anoniem bellen. Wanneer je nadenkt of met iemand bespreekt over of er iemand van je houdt, dan ga je versteld staan dat er altijd wel iemand is die op je staat te wachten staat en van je houdt. Het accepteren van de liefde van de ander voor jou, is de ontsnapping negatieve gedachten om niet meer te willen leven. Wanneer je op dit soort momenten contacten legt met degenen die van je houdt, dan doorbreek je de vicieuze cirkel van negatieve gedachten en ontsnap je van negatieve gedachten en begint het levend de overhand te krijgen.

Categorieën
Levenslessen Wetenschappelijke link

De Eenzaamheid voorbij?

Het ingewikkelde van dit onderwerp is, is dat ik je graag een hand wil toereiken om je minder eenzaam te laten voelen, maar weet dat dit niet zo eenvoudig werkt. Laat me weten wat er in je omgaat.

Wanneer je je eenzaamheid voelt, dan is het niet eenvoudig is om dat gevoel te negeren. Een eenzaam iemand herkent de niet-eenzame en kan naast zijn eenzame gevoel ook nog het niet-zielig-bevonden-willen-worden-gevoel erbij krijgen.

Eenzaamheid wordt ervaren omdat de mens nu eenmaal relationeel in elkaar zit. We hebben elkaar nodig, het gemis van elkaar maakt dat je je alleen of eenzaam voelt.

Kan je je ooit niet meer eenzaam voelen? Jazeker, de weg van afscheid van eenzaamheid kan lang zijn, maar het is mogelijk. Eenzaamheid is ontstaan en kan dus ook weer verdwijnen. Heb vertrouwen!

Voel je je eenzaam omdat je geen mensen kent? Probeer dan eens via een website over eenzaamheid met een vrijwilliger in contact te komen. Of je kan iemand meteen benaderen door te chatten / bellen of e-mailen.

Voel je je eenzaam omdat je een verlies van een dierbare hebt te verwerken? Of ben je op een andere wijze buitengesloten van mensen met wie eerder een goede relatie hebt gehad? Lees dan eens deze website, je kan meteen actie ondernemen en contact leggen. Realiseer dat het verwerken van verlieservaringen tijd kosten, maar tijdelijke van aard zijn. Dat maakt het niet minder hevig en eenzaamheid. Heb je een goede vriend/vriendin? Bel hem/haar op, vertel hoe je je voelt, het lucht op, het is een eerste stap.

Voel je je eenzaam omdat je je gevoel van betekenis bent verloren? De betekenis die je voor je omgeving bent is misschien door omstandigheden beschadigd geraakt of verloren gegaan. Ingewikkelde vragen blijven komen; wie ziet mij? wie begrijpt mij? ik voel me niet begrepen, anderen begrijpen mij niet. Ik ben de enige, wie zit er nog op mij te wachten? Antwoorden op deze vragen, zorgen opnieuw voor andere vragen. Wanneer je niet oppast kom je in een vicieuze cirkel, hoe langer en dieper je dit denkt, des te moeilijker het is om hier weer uit te komen.

Eenzaam maar niet alleen, ik hoop dat weet dat je niet enige bent; veel mensen hebben dit gevoel. Ondanks het gevoel dat niemand je begrijpt en/of je helemaal geen zin hebt om uit je eenzame gevoel te stappen, is het toch goed om dat alleen al aan iemand te vertellen. Misschien begrijpt de ander dit niet, dat zou jammer zijn, misschien moet je ook nog iemand anders je gevoel vertellen. Voor wat het waard is, ik ben nieuwsgierig wat er in je omgaat; dit helpt mij om anderen nog beter te kunnen steunen. Schrijf het gerust van je af en laat het me weten.

Moed en wijsheid toegewenst.

“Ik sloot vriendschap met mijn eenzaamheid. Want als je kwaad blijft, geeft je
eenzaamheid je nog een zetje mee de put in en krijg je er
steeds meer last van.”
Achmed op Eenzaam.nl

Dit artikel is gebaseerd op mijn persoonlijke beleving en het lezen van “Eén tegen eenzaamheid – Actieprogramma VWS 2022-2025”; in plaats vanuit theoretisch perspectief met veel inhoud en verklaring, dit artikel vanuit mijn eigen beleving geschreven. Mijn basisgevoel is betekenisloosheid. Ik probeer vriendschap te sluiten met mijn eenzaamheid!